Verslag van vrijdag 3 augustus 2007

And it was hot, hot, hot.

In ieder geval na elven ‘s morgens. Man wat kan het hier heet zijn. ’s Nachts gelukkig niet. Ik heb beter geslapen dan gisterennacht. Peter is helemaal gedesoriënteerd, zo diep heeft hij geslapen. Rond 8 uur even een bakkie doen. En afscheid nemen van buurman Jerry en zijn kat. Dan ontbijten bij Denny’s. Dat is toch wel erg lekker hoor. Pannenkoeken met van alles er bij.

Tegen negenen vertrekken we naar Las Vegas. En the desert was nog net zo heet als de vorige week. Om half elf is het koffietijd en tanktijd in Baker. En dan blijkt maar weer dat airco in dit land geen luxe is, maar noodzaak. Je legt het nu al af van de hitte. Misschien dat je er aan went als je hier geboren bent. Maar voor ons is het niet echt prettig. Leven de airco.

We gaan weer verder. We moeten nog even de bergrug over die ons van Las Vegas scheidt. Up to 4720 feet (is ongeveer 2600meter). De kick down wordt nu regelmatig gebruikt. We zitten in de slow lane. En zelfs vrachtauto’s halen ons nog in uphill. Maar alla, we komen er ook.

En dan duiken we Las Vegas in. We hadden vanmorgen op de kaart gekeken. Maar de campings die daar op stonden, lagen nogal een beetje uit de route. Bij het benzinestation lag een kaart van Oasis Las Vegas. Dat leek ons wel wat. Het blijkt een RV-park te zijn met 700 plaatsen. Direct aan de snelweg. Makkelijk te bereiken. En ze hebben nog plaats voor ons om 12.50 uur op vrijdagmiddag. Dat is mooi. Gauw aan de elektriciteit en de binnen airco aangezet. Even bijkomen. En wat drinken.

En dan gaan we lopend (gekkenwerk) naar het outdoorcenter aan de andere kant van de snelweg. Eer we bij de snelweg zijn, zijn we al half gesmolten. En dan blijkt er wegens werkzaamheden aan de berm geen shortcut te zijn. We moeten er helemaal omheen lopen om bij de ingang te komen. Het is maar 1 kilometer lopen, maar we zijn gesloopt. Gelukkig hadden we een flesje water bij ons. Sponsjes zijn we. Opzuigen maar.

Maar als we naar binnen gaan, betreden we het vakantie Walhalla. Zwerfkei, Beversport, zeilwinkel, Felix Kanosport. Alles tegelijk. O, golfspullen verkopen ze er ook. En schietsport, geweren, boogschieten. Bedenk het en ze hebben het. Alleen geen aerobics e.d. Dat dan weer niet. Alles voor outdoor. Nog een geinig truitje van heel apart materiaal gekocht.

Eerst maar even iets eten voor we onderuit gaan. Er moeten weer kilocalorieën worden ingenomen. We zien in het casino van het bijbehorende hotel een soort bar waar je ook iets te eten kunt krijgen. En er is nog een plaatsje voor ons. We vallen neer en zien dan pas waar we terecht zijn gekomen. Waren in de winkel alle dieren opgezet (veel foto’s van gemaakt), hier is een aquarium zo groot als morgen de hele dag met hele grote vissen erin. Nu kan dat ook wat vertekent zijn door het ronde glas. Maar dan nog. Helemaal geweldig. Ik blijf hier foto’s maken. Zo mooi allemaal. By the way, ook wel weer lekker gegeten hier. Hamburger met mango voor mij, iets bijzonder kipperigs voor Peter. Apart van smaak, maar lekker.

Na een poosje rustig gezeten te hebben, gaan we de winkel weer in. De camping afdeling deze keer. Leuke tent gezien. Een radiografische temperatuurmeter voor het vlees op je barbecue. Hoef je niet meer steeds te lopen. Mafkezen. Een machete voor $ 8,99. Pannen voor een gaarkeuken. En van die Chinese schepnetjes voor de patat ter grootte van een flink bord met een steel van anderhalve meter. Hoef je zeker niet te bukken of zo. Frituurbakken met 3 manden erin. Bij ons in Amerika is echt alles groter. Je blijft je er toch over verbazen.

Na een paar uurtjes lekker shoppen, gaan we weer terug. Het lijkt iets minder heet te zijn. In de camper gaan we lekker zonder kleren zitten opdrogen. Bakkie doen, water drinken, puzzeltje maken, bakkie doen.

Daarna gaan we naar het zwembad. Toen we met de Route 66 bezig waren, hadden we daar geen zin in. Dan was het al te laat op de dag of we waren te moe. Nu al voor de tweede keer deze vakantie gezwommen. De omgeving van dit zwembad is mooier, maar dat van gisteren was veel schoner. Nu maken er hier met 700 staanplaatsen (enig idee hoeveel immens grote RV’s en caravans dat zijn??) wel veel meer mensen van het zwembad gebruik waarschijnlijk. Het is er nu niet echt druk. Maar er is een soort zandbak bij die ze de beach noemen en die er voor zorgt dat er veel zand op de bodem van het zwembad ligt. Het water is door de zon lekker opgewarmd en voelt weldadig aan. Ik laat me een poosje drijven. Dat kon ik vroeger niet. Maar met de extra vulling van tegenwoordig gaat dat heel aardig. We zitten weer een poosje op het trapje in de zon. Dit is heel goed uit te houden zo. Daarna even onder de warme douche om de chloor er af te spoelen. Hé, heerlijk opgefrist.

Zo rond half acht gaan we een rondje over de camping om eens te zien hoe groot 700 staanplaatsen in Amerika zijn. Wow. Hugh dus. En wat hebben wij dan een prachtige plek op nummer 1. Wij staan alleen op ons eigen betonnen paadje. Wat meer naar achteren moeten ze samen van zo’n pad doen. Wat een vreselijke opgepropte boel. En wat zijn ze allemaal groot. Allemaal bussen van Bovotours. Met uitschuifarmen aan beide kanten. Kolere. Dat is echt niet meer normaal zo groot. Misschien morgen nog even een foto van nemen. Nu natuurlijk de camera niet bij me. We hebben wel even nodig om deze camping over te lopen. Bij het terug lopen horen we muziek. Die blijkt uit een zaaltje bij de receptie te komen. Even geluisterd. Maar we moeten terug naar de camper, want we moeten nog avondeten eten. Misschien straks nog even terug. Peter maakt rijst met ham, saus en champignons. Gauw klaar en lekker. Van dat terug gaan komt na de koffie niets meer. Het is dan al 22 uur en dat is zo’n beetje bedtijd voor ons op vakantie.
plaatje 
Door naar het volgende verslag
Terug naar het vorige verslag
Terug naar Home Amerikareis